Sst, kindertjes, fezel ik fluisterzacht. Ik moet jullie een klein geheimpje verklappen, een geheimpje dat jullie aan niemand mogen doorvertellen. Ik fluister gedempt verder. Die sint van gisterenavond bij jullie thuis aan de deur, dat was helemaal geen sint. Nee, het was een man die zich zo verkleed had, een nepsint dus. En die pieten van hem, dat waren ook geen echte, dat waren zwart geschilderde nepperds. Moesten die mannen zo in hun jeans en baseballpetje aan de deur hebben gestaan dan hadden jullie ze van zijn leven niet binnengelaten. En nu zongen jullie 'kom maar binnen sinterklaasje', en mocht die verkleedde man op jullie mooiste stoel gaan zitten, terwijl de pieten rond dansten maar vooral hun ogen uitkeken. Ha, een iPhone en nog een, een tablet, nog een tablet, een iPod, een iMac, twee grote tv-schermen. Hun lol kon niet op. Dit zijn zulke brave kindjes, zei de sint, we moeten hier zeker nog eens terugkomen. Kom piet, schrijf hun namen maar op in ons grote boek. Ze schreven ijverig: 1 iPod, 2 iPhone, 2 iPad, 2 tv, 1 iMac. Staan ze in het boek, vroeg de sint nog voor alle zekerheid. Ja? Dan kunnen we gaan. Dag lieve kindertjes, dag sinterklaasje, Daag!