Oostende, Petrus & Pauluskerk

Et a peccato meo munda me, reinig mij van alle zonden, schreeuwde een hoge klare stem vanaf het doksaal van de P&P kerk in Oostende. Zo moet het eeuwenlang geklonken hebben in de Sixtijnse kapel vlak voor Pasen. Op straffe van excommunicatie mochten die klanken van Allegri's Miserere niet elders te horen zijn dan in deze kapel waar zojuist een nieuwe Paus verkozen is, Franciscus I. Het Musica Orlandi orkest met koor in kleine bezetting beantwoordde vanaf het altaar dit smachtend verzoek vanaf het doksaal. Het publiek tussenin werd deelgenoot van hun smeekbeden: Cor mundum crea in me, Deus, Schep, o God, een zuiver hart in mij. Zo intiem mooi kan muziek zijn. Bovenaardse muziek die moet klinken in een kapel of kerk. Muziek dat mensen raakt, pakt. De loepzuivere langgerekte hoge tonen van de sopraan gingen door merg en been. Koor en orkest voor het altaar, de vijf stemmen op het doksaal, het publiek tussenin versmolten tot één synergetisch geheel. Eigenlijk was het zonde om na de laatste smeekbede te klappen. Eigenlijk hadden we met zijn allen enige ogenblikken een sacrale stilte in acht moeten nemen, de synergie moeten blijven vasthouden, even de klanken uit de hersenen laten wegebben, zoals vroeger en nog steeds tijdens de dienst in de Sixtijnse kapel.