Het beroemde seminarie van het Oratoire de France, Saint Magloire, bevindt zich achter de toegangspoort van het huidige Institut National de Jeunes Sourds de Paris gelegen in de rue Saint Jacques. Het seminarie was een begrip in Frankrijk en daarbuiten waaronder ook de Lage Landen. Het kende een keurkorps van prominente docenten en seminaristen. De fabeltjesschrijver Jean de la Fontaine (1621 - 1695) spreekt wel het meest tot de verbeelding. Als een 20-jarige jongeling had hij zich op 28 oktober 1641 aangemeld voor een studie theologie. Alras bleek dat hij niet geroepen was voor een geestelijk leven, waarna hij het na anderhalf jaar voor gezien hield. Een paar maanden na zijn vertrek werd op 27 juli 1643 de eerste steen gelegd van een nieuw gebouw dat in 1658 gereedkwam. Ik wilde wel eens over de bewaard gebleven marmeren trap van dit gebouw lopen en meldde me met mijn echtgenote bij de portier. In tegenstelling tot de norse stem door de parlofoon van het hoofdkwartier van het Oratoire de France in de rue des Lyonnais werden we aller vriendelijks ontvangen en rondgeleid. Toch een rare sensatie om te weten dat hier veel prominente oratorianen gelopen hebben op weg naar hun verblijven op de eerste verdieping waaronder de kapel en de werkkamer van de superior van het seminarie. Ik liep nu dezelfde weg naar die werkkamer, die nu een hedendaags kantoor is. Het seminarie was roemloos aan haar einde gekomen. Zogenoemd vergiftigd door het jansenisme had de aartsbisschop van Parijs de oratorianen in 1730 uit het seminarie gezet, waarna het als een bisschoppelijk seminarie verder ging, trouwens zonder veel succes. Op 23 november 1792 waren de leegstaande panden van het seminarie overgegaan naar de Franse staat, waarna het een instituut voor doofstommen werd dat haar deuren opende anderhalf jaar later op 4 april 1794 en thans het Institut National de Jeunes Sourds de Paris is.