We verwachten niet veel drukte op de autovia del nordeste die straks de duizend meter zal aantippen. Op de middag naderen we Zaragoza waarna we de autovia del este zullen nemen richting Barcelona, waar we verwacht worden. Het ruige landschap heeft langzaam maar zeker plaats gemaakt voor glooiende wijngaarden. We nemen de afrit Almonacid de la Sierra voor een tankstop en de picknick. Op de zondagmiddag zijn de straten uitgestorven. Na enig gezoek naar een geschikte plek belanden we in de Ronda Justicia de Aragon, een mooie brede dubbele laan in een keurige nieuwbouwwijk. Het is maar dat in het midden van de straat een brede lommerrijke flaneerstrook is aangelegd met her en der rustbankjes of je kunt je even goed ergens in de buitenwijk van een willekeurige Europese stad wanen.

Toch komt er onverwachts wat leven in de brouwerij. Ineens gaat de witte ijzeren garagepoort op nummer 56 omhoog waardoor de een na de andere genodigde begint naar binnen te lopen. Aan goede wijn zal geen gebrek zijn. Vinedos Y Bodegas Pablo - Venta de Vino vermeldt het witte uithangbord aan de gevel. Nadat mijn echtgenote eerst een kijkje is gaan nemen word ik even later naar binnen gewenkt. Het is al druk in de frisse garage. Ook wij krijgen een glas Menguante Vidadillo aangeboden en mogen een greep doen uit de overdadige tapa's met ansjovis en andere lekkernijen uitgestald op een lange tafel. Het is tenslotte maar een keer communiefeest op nummer 56. Blijkt dat Bodegas Pablo hun wijngaard is, een oud familiebezit. Ze zijn trots op hun wijn die volgens een lokale krant tot de beste mag gerekend worden. Na wat proeven en keuren rijden we de straat uit met klotsende wijn en rammelende flessen op de achterbank.