Nijmegen, 14 april 2021

Alleen zakelijke klanten zijn toegelaten stond op een papier aangeplakt op de schuifdeur van het Office Center, dat haar oorspronkelijke naam teruggekregen had nadat het haar onverklaarbare naam Staples had afgelegd. Wie wil nu 'nietjes' heten. De winkel van nietjes. Dus liep ik op de schuifdeur af, die er gesloten uitzag maar toch open ging. Op naar het machien dat als het haar niet zint onder luid gekreun een rood kruis doet oplichten. Het zou wel eens geen chocola kunnen maken van de barcode op mijn nietjeskaart. Zo oud was die klantenpas van uit de tijd van Discovering beyond data. Gelukkig verscheen een grote groene vink op het scherm, zodat niets meer in de weg stond van deze gewezen directeur van Discovering om zijn manuscript vanaf zijn geheugenstokje te laten afdrukken. In mijn onnozelheid dacht ik nog, één stokje, dus één volume, maar het werden er twee. Ringbanden voor driehonderd bladzijden hadden ze niet, of wilde ik het dubbelzijdig, vroeg de drukkersvrouw. Nee, doe maar enkel, dus twee. Ja, twee enkeltjes met voorin een doorschijnende folie. Achterkaft wit of zwart? Doe maar zwart. Dus tweemaal het titelblad afdrukken, graag. Toen zag de behulpzame drukkersvrouw het ineens. Alhoewel de grote zwarte letters bijna van het blad afvielen, zette ze haar bril op, bekeek even de tekst, waarop ze me onderzoekend aankeek. Meneer is een schrijver, of is het een cursus? Nee, het is een boek, mevrouw, mijn tweede. Ben je ooit in Avignon geweest, vroeg ik haar. Nee dat was ze niet. Verder dan Parijs was ze nooit gekomen. Wel in Spanje of Portugal, vroeg ik enigszins bezorgd over zo weinig reiservaring. Ja, dat wel. Tja, deze behulpzame dame zou mijn lezeres niet worden, zoveel was ondertussen wel duidelijk. Mijn rode nietjeskaart had haar beste tijd gehad vond de kassajongen en produceerde een nieuwe met de kleuren van het Office Center. Dat zal voor mijn volgende manuscript zijn over de kardinalen Richelieu en Mazarin, dacht ik terwijl ik mijn pas in de secrit opborg en met mijn twee volumes onder de arm trots de deur uitliep. De weg naar de uitgang gaat altijd open.