Het onfortuinlijke lot van
de Oratorianen
Columns
- De Calvarieberg van Oostende
- Magistrale trap
- De stem van een onbekende Franse oratoriaan
- Rubens verfraait de kerk van de oratorianen in Rome
- Met de oratorianen onder de arm
- De Heilige Geest
- Het oratorium van Barcelona
- Het oratorium van Tilburg
- Oud seminarie van Mechelen
- The oratory of London
- Het oratorium van Scherpenheuvel
- Een nederzetting van de oratorianen op Nordstrand
- Les convulsionaires
Het beeld van de heilige Philippi Neri, stichter van de Italiaanse oratorianen, in de basiliek van Scherpenheuvel en in de kaarsenkerk van Kevelaar herinneren ons aan hun hoogtijdagen van mariale devotie. De Franse tak opgericht door Pierre de Berulle, de meerderheid van de oratorianen in Vlaanderen, was vooral actief in het humaniora onderwijs. Het jansenisme kende een brede aanhang binnen de Franse tak die mede aan de basis gelegen heeft van de afscheiding van de Utrechtse kerk in het begin van de 18e eeuw. Dit boek beschrijft hun activiteiten in Vlaanderen en de noordelijke Nederlanden, hun aanvaringen met het aartsbisdom en hun zieltogende colleges tegen het einde van de 18e eeuw. Buiten Vlaanderen zijn de neriaanse oratorianen opgegaan in een mondiale confederatie terwijl de berulliaanse oratorianen een kwijnend en een in zichzelf gekeerd bestaan leiden
Het boek is opgenomen in de bibliotheken van het Princeton theologisch seminarie, de universiteit van Harvard en het Amerikaanse Congres. Verder in de universitaire bibliotheken van Nijmegen, Antwerpen en in Tresoar te Leeuwarden. Bovendien in de Vlaamse openbare bibliotheken van Aarschot, Balen, Brasschaat, Brecht en Leuven en tevens in Nederland.
- Interview Radio Maria
Uitgevers
- boek: Averbode/Erasme, 2019
264 p. 16x23 cm (niet meer verkrijgbaar)
- e-boek: Brave New Books, 2024
Recensies
- Pieter Derdeyn in het Katholiek Nieuwsblad, (27 december 2019)
- Kerk en Leven, december 2019
Reacties
- Uitstekend geschreven, goed gestructureerd en zeer interessant. Jan van Hemelryck, vz. Ernest Claesgenootschap en archivaris van Ernest Claes (2024)
- In een heldere en grondige studie geeft het ons een beeld van de tijd waarin ons refugiehuis tot stand kwam. We voelden ons al eerder 'passanten' dan 'bewoners', maar deze historische schets geeft ons een extra betekenis aan deze mooie plek. Ludo Keunen, bewoner van het refugiehuis, Diest (2020)