De wereld is een theater en wij zijn haar toneelspelers. Larvatus prodeo, ik beweeg met een masker op, zei Descartes, want hij legde zijn controversiële uitspraken in de mond van derden om niet door de Kerk ter verantwoording geroepen te worden. Witte maskers omhullen onze gedachten die we niet willen prijsgeven, alsof we ons bevinden op het podium van een eindeloze maskerade.

'Hoe was de vakantie?' 'Heel erg leuk.' Terwijl ze gedurende de gehele vakantie elkaar de tent hebben uitgevochten en diegene die het vroeg helemaal niet geïnteresseerd is in die vakantie.

'En hoe was het weer?' 'Niets te klagen gehad.' Terwijl hun vakantie uitgeregend is.

'Wat sneu toch dat je ziek was.' 'Het komt door die Franse escargots,' terwijl de zieke de gehele vakantie geen slak gezien heeft en diegene die zegt het vervelend te vinden, het helemaal niets kan schelen.

'Hoe gaat het met de kinderen?' 'Goed.' Terwijl hun gezinnen aan flarden gescheurd worden.

Maskeren, verhullen, simuleren, dissimuleren zijn tot kunst verheven om te overleven op het mondiale podium van het Venetiaanse carnaval. Terwijl, als we onze maskers zouden afleggen ineens een wereld zou opengaan die verlicht, oplucht, heelt en troost.

Maskerwinkeltje: Arlequi Mascares, Carrer de la Princesa, Barcelona