De tweepersoonstafeltjes in het restaurant aan de dijk staan slechts een bilnaad uit elkaar. We kiezen het middelste van een rijtje van drie. Rechts van me zitten twee vrouwen stilzwijgend te wrijven over hun schermpjes nippend aan een glas witte wijn. De zon staat laag aan de einder en klampt zich vast aan de wolkensluiers om niet in zee te vallen. Zonder opgemaakte lippen en haren, zonder blos op de wangen, zonder zichtbare vormen onder haar ruime kleding lijkt de vrouw rechts voor me rechtstreeks uit de hippe wereld van de zeventiger jaren te zijn gedropt. Ze voelen zich geëmancipeerd wanneer ze een IKEA kast in elkaar kunnen zetten zonder schroefjes over te hebben. Een jong echtpaar komt links van me zitten. Ze kunnen niet wachten om Moederdag te vieren al is het een jaar te vroeg. Opeens verschijnt een rode vlam, donkere zwarte ogen diep in het gezicht, pikzwart kort haar, gloeiende blos op haar wangen, fel rood gestifte lippen geplooid in een stralende glimlach. Haar strakke bloedrode jurk laat niets aan de verbeelding over. Je vraagt je af waaraan haar vriend of echtgenoot deze schoonheid te danken heeft. Zij vieren Moederdag voor de eerste keer. Van het verschot ploft de bloedrode zon in het water. De zee blijft rimpelloos onder haar val. Mijn echtgenote en haar vormeloze buurvrouw bekijken het schouwspel. Zij blijkt de moeder te zijn van de vrouw tegenover haar. Er is niet veel vrolijkheid te bespeuren in het gezicht van haar dochter. Nu haar vriend enkele weken geleden het uit heeft gemaakt zal zij zich moeten haasten om nog ooit moeder te worden. De baby van de rode vlam lacht vanuit haar stoeltje naar de verstoten liefde naast me. Zij glimlacht terug naar dit voor haar onbereikbare geluk. We aanhoren haar verhaal. De geëmancipeerde hippie blijkt gescheiden.

De aanstaande moeder links van me blijft puzzelen over de menukaart: geen rood vlees, geen wijn, geen halfgare kip, geen garnaaltjes. Moederdag is geen feest voor aanstaande moeders. Het geluk van de rode blitsmoeder laat haar koud, alsof dit geluk haar niet binnen een paar maanden te beurt zal vallen. Zou zij nu al een ongelukkige moeder zijn zonder ooit te hebben gebaard?

Het leven aan vier tweepersoonstafeltjes op een paar vierkante meter op Moederdag in een restaurant op de dijk van Oostende als voer voor een verhaal: een aanstaande moeder die moeite heeft met moeder worden viert Moederdag een jaar te vroeg, een alleenstaande gescheiden moeder viert Moederdag met haar treurende dochter die moeder wil worden maar het nooit zal zijn, een prille moeder prostitueert volop haar geluk op haar eerste Moederdag en wij dan, het oudste stel raakt de tel van moederdagen kwijt.