Luister! hoor de lente

Het groen perst zich naar buiten. Ik buk en luister naar een blaadje. Ik leg er mijn oor dicht tegenaan. Licht knisperend perst het stengeltje zich uit het takje. Ik luister nog aandachtiger als een klein meisje naast mij komt staan. Wat doet u daar, vraagt ze. Ik luister naar blaadjes, zeg ik, naar een blaadje dat met haar stengeltje uit een takje komt. Maken blaadjes dan geluid, vraagt ze. Niet altijd, zeg ik, maar deze keer wel. Mag ik ook eens luisteren, vraagt ze. Ja, dat mag, zeg ik. Ze legt haar oor naast het blaadje. En … , vraag ik. Ik hoor niets, zegt ze. Maar je moet wel goed luisteren, zeg ik. Ze luistert opnieuw en blijft teleurgesteld nee schudden. Ze hoort niets. Zal ik het opnieuw proberen, vraag ik. Ja, doet u dat maar, zegt ze. Ik luister. Het knisperend geluid is er nog steeds. Weet je, zeg ik, hommels horen dat geknisper ook en komen dan nectar halen. Hoorde die hommel ook een blaadje, vraagt ze en wijst met haar vinger. Ik kijk achterom en zie een grote hommel. Hij knispert dat het een lieve lust is. Ja, zeg ik, die hoort dat ook. Maar wij niet, zegt ze. Maar wij niet, zeg ik.