Het is feest vandaag

De onnatuurlijk aandoende zomerse luchten doen de naakte zielen uit hun vel springen als ontpoppende vlinders. Het is feest vandaag, hun feest. Ze vliegen en dansen in de rondte over zerken en grafstenen. Eindelijk hebben ze weer bekijks van de in droefenis gehulde achtergelatenen, van de eindeloos treurenden, van de sombere tobberaars over hun uitzichtloze bestaan. Feestende zielen! Bevrijd uit hun beknellende cocon houden ze nu eens stil bij de ene zerk dan weer eens bij de andere om de zoete nectar op te zuigen uit de geurige witte chrysanten, kwistig door de verlatenen op de arduinen stenen van hun dierbaren neergezet. Het is feest op het kerkhof. De overvloedige nectar prikkelt hun geursprieten. Ze eten en dansen totdat ze moe en dronken van het zoete sap hun vertrouwde zerk opzoeken, hun vleugels terugplooien om er trouw de wacht te houden, onzichtbaar bij de verteerde kadavers van de door hen verlaten lichamen.