Je zou bijna denken dat de grote stormen van deze tijd aan mij voorbijgaan. Zoals de revolutie voorbijgaat aan een monnik ergens diep verscholen in een afgelegen klooster. Totdat een joelende menigte op de kloosterpoort beukt en de guillotine op het marktplein in gereedheid brengt. Het doet me denken aan die zeven trappisten die uit de veiligheid van hun klooster in Thibhirine door moslimterroristen werden ontvoerd en daarna vermoord. De lichamelijke kwetsbaarheid en het lijden van Christus, waren hun voorbeeld, waardoor ze op hun post waren gebleven en als martelaren stierven. Ook nu verschansen we ons achter onze voordeuren voor gespuis dat belust is op gave en goed, en trekken we ons terug in onze veilige bepantserde huizen. De storm tiert buiten, maar blijft onzichtbaar en onhoorbaar en komt alleen tot ons via brievenbus en ether. We komen er alleen nog uit voor proviand en ravitaillering. Slechts volle vuilnisbakken verraden nog enig teken van leven, zoals keutels wijzen naar het hol van een konijn. Wie had ooit gedacht dat landen konden failleren, dat onze leiders stuurloos zouden toekijken en onwetenden de politiek zouden beheersen. Dat zelfs ons betaalmiddel geen vanzelfsprekendheid meer zou zijn. We de landsgrenzen in het oog zouden houden met een onzichtbare rij van onbemande wachttorens volgestouwd met batterijen van spiedende elektronische ogen. Zoals het individu zich terugtrekt in zijn woonst, zo verschanst het volk zich achter de muren van haar vesting. De storm om ons heen bespieden we vanaf een veilige afstand op een blauwig plat scherm, het moderne kijkgat in de verdedigingsmuur. We hebben alleen nog oog voor de donkere vreemdelingen uit verre windstreken die onze veiligheid belagen en van onze rijkdom achter de muren willen meeprofiteren. Vreemdelingen die zich binnen onze muren hebben gewaagd kunnen niet meer rekenen op onze tolerantie en worden buiten de poort gezet. Erop uitgestuurde herauten komen terug met verschrikkelijke verhalen uit diezelfde verre windstreken. Koptische christenen worden in Egypte vermoord, een plein vol mensen wordt door mannen op kamelen schoongeveegd, stammenoorlogen zijn uitgebroken, bermbommen rukken ledematen af, verkrachtte vrouwen worden gestenigd, handen worden afgehakt, neuzen worden afgesneden en leiders worden vastgezet of doodgeschoten.

De wereldorde wordt herschikt terwijl we ons achter onze voordeuren verschansen.