Je ziet geen levende ziel op straat en de dode zijn onzichtbaar. Ook de verdorven zielen laten het afweten. Ze klampen zich vast aan dwalende skeletten, speelbal van weer en wind. Op de kerkhoven worden ze geweerd. Beweend worden ze niet want ze zijn verkocht aan de duivel gehuld in het gewaad van de onheilsprofeten, de mystici van onze tijd die met CO₂ kunnen praten, stemmen horen in de wolken. Je kunt er vergif op nemen, het is allemaal de schuld van die arme sloeber, de immigrant, zoals de jood in de middeleeuwen de schuld was van alle onheil, de dodelijke pest, want hij had de waterputten besmet. De arme sloebers poepen stikstof en blazen koolzuur. Aan de publieke schandpaal van twitter hangen ze terwijl de rammelende zielloze geraamtes het uitkrijsen van de pret. Wanneer zullen de zelfgeselaars hun intrede doen met afzichtelijke stoeten van bebloede ruggen door het klappen van de zweep. Halloween van de middeleeuwen staat op de stoep. De mens is geen sikkepit veranderd. De duivel dwingt moeders hun pasgeborenen op te eten, doet hoofden rollen in het zand, dompelt hoofden in het water tot ze versmachten, beent organen uit ongelukkige niets vermoedenden, grilt veroordeelden op de elektrische stoel, verkoopt een zekere dood in een container op weg naar het paradijs.