Voortplanting is al even zinloos als het leven zelf

Het begon allemaal met één groot cataclysme onder het uitspugen van wolken van neutronen, protonen en elektronen met de door onbekende machten ontketende kracht van miljarden atoombommen, die zich fuseerden tot waterstof en heliumgassen, steeds verder samenklonterend tot zelfs Uranium toe, waaruit de mens de opgesloten krachten miljarden jaren later zou weten te bevrijden. Op de afgekoelde aarde verbond koolstof zich met waterstof, stikstof met fosfor leidend tot het eerste strengeltje leven in de duisternis van de diepzee. Eerst vast in de zeebodem, daarna voortbewegend op zoek naar voedsel om vele miljoenen jaren later aan land te komen en uit te groeien tot dinosaurussen en rare vliegende gedrochten, die in één klap van de aardbol geveegd werden, alsof de evolutie de verkeerde weg was ingeslagen en met een harde hand gecorrigeerd moest worden. Konden organismen zich in eerste instantie uit hun eigen stamcellen reproduceren, zoals de afgebroken arm van een zeester die een nieuwe zeester wordt terwijl de verloren arm terug aangroeit vanuit het gapende gat. Waardoor een zeester altijd een zeester zal blijven omdat reproductie niet tot evolutie leidt. Later kwam differentiatie in geslachten door specialisatie in een gever en ontvanger. In den beginne niet zo scherp afgebakend, want de rollen werden soms omgedraaid totdat duidelijk werd waar de rol van de gever ophield en het werk van de ontvanger begon. Sommige wezens vatten die rol wel erg letterlijk op. Zoals de bidsprinkhaan die bij de daad de kop van het vrijend mannetje afbijt dat meteen van puur masochistisch genot in haar groene schoot ejaculeert, aldus zijn zinloze bestaan reducerend tot die ene zinloze daad. Het doet me denken aan de ejaculerende naar lucht happende veroordeelde, bengelend in de strop, in zijn ultieme poging zijn afgebroken leven alsnog een vervolg te geven. Een zinloos spasme van het lichaam, zoals van een op omvallen staande eikenboom die nog een allerlaatste weelderige vrucht draagt. Een zinloos gebeuren omdat het nergens toe dient en nergens toe leidt. Want, een alles verzengende zonnegloed zal ooit een eind maken aan alle wereldse bestaan. Zinloos omdat het bestaan van de aarde niet méér is dan een fractie van de eindeloosheid van het heelal. Un sujet negligeable. Zinloos omdat het leven uitgeleefd is zodra het nieuwe leven op haar beurt het leven heeft doorgegeven en zichzelf daarmee ook zinloos heeft gemaakt. Een zinloze voortplanting gelijk die van dinosaurussen en rare vliegende gedrochten, die tot niets heeft geleid.